Hectisch weekje...
Auw!! voor het eerst in mijn werkzame leven ontslagen. Niet omdat ik m'n werk niet goed doe of zo, maar op "economische gronden". Ook de functie van Esther was boventallig verklaard. Boos, teleurgesteld, woedend, verdrietig ga zo maar door, elke emotie heb ik afgelopen week wel gehad. Het valt ff niet mee. Gelukkig begint de gedachte te wennen en hebben we afgelopen maandag de juridische en financiële formaliteiten geregeld en hebben we er een enorme punt achter gezet.
Wat dan op zich weer grappig is, is dat onze werkgever (ik noem maar ff geen namen) ons niet wilde sponsoren omdat een overijverige marketing juffie vanuit Singapore wist te melden dat "het sponseren van Ad6 slecht voor de branding was van het bedrijf vanwege de negatieve berichten". Hoe fout kan je zitten. Dit gaat natuurlijk niet om branding maar of je je mensen wel of niet wil ondersteunen in dit soort zaken. De ene helft van de directie vond dit ook en heeft uiteindelijk ons in prive gesponserd (hij had niet meer zo veel te zeggen binnen het bedrijf helaas). Echter nu is onze (oude) werkgever onze grootste "sponsor" daar we per direct op non-actief zijn gesteld en daardoor geen vakantiedagen meer hoeven op te nemen voor de ad6 week en extra trainingen. Daar waar het tot 1,5 week geleden schipperen met de tijd was, hebben we nu alle tijd om te trainen! Mooier kan het toch niet? U snapt, het is wat cynisch bedoeld.
Nou ja, komt weer goed. Wat vervelender is, is dat de hersenschade bij mijn vader sinds enkele weken nare trekjes begint te krijgen. Duizelingen, vallen, gevoel van zwakte, misselijkheid. Het advies in het ziekenhuis kwam er op neer dat, probeer er maar aan te wennen het hoort bij de gevolgen van een hersen infarct. Oeff, deze komt nog ff harder aan. M'n vader met een stok of rollator op de traplift? Dat beeld is wel confronterend. Nou ja, we zetten wel een "turbo"op de traplift of een spoilertje en lichtmetalen velgen op de rollator om het wat op te pimpen. De kogel is dan ook vandaag door de kerk gegaan. Het gaat niet lukken om met ons mee te gaan naar de alpe in Frankrijk. Auw nummer 3. We zijn hier met z'n allen heel verdrietig om omdat mijn vader en moeder hier heel erg veel zin in hadden en met ons meeleefden vanaf het begin van deze reis.
Ze zeggen wel eens alle narigheid komt in drieen? Mooi, dan hebben we dat nu gehad, deal?
Was er dan afgelopen periode dan niets positief, jawel!! Het eetcafe op 10 mei was een groot succes! Met ruim 40 mensen hebben we € 750 opgehaald. Hiernaast was het ook nog eens erg gezellig en hebben we heerlijk gegeten. Kortom top! Nogmaals heel hartelijk dank voor alle donaties, geweldig! De teller staat nu op ruim € 8.000 en er komt nog bij!
Afgelopen zondag was de kick-off van ad6 in Papendal. Teamkleding ophalen en kick-off start met een centrale bijeenkomst. Erg leuk en goed om er te zijn. Indrukwekkende verhalen over waarom het zo nodig is dat er geld wordt ingezameld voor onderzoek naar kanker. Het begint nu echt te leven. Nog 15 dagen....
Op fietsgebied gaat het eigenlijk best wel goed. Afgelopen dagen hebben we veel trainingskm's gemaakt. De eerste gingen zwaar vanwege alle emoties en vermoeidheden, maar vandaag gewoon heerlijk gefietst. De conditie begint te komen, het moreel is weer terug dus het gaat helemaal goedkomen, want ook in mindere tijden geldt: Opgeven is geen optie!!
Groet,
Jeroen