Trainingsritjes

Zo er zitten weer een paar trainingskilometers in de benen.  Maandagmorgen met de mtb het duin in. Lekker rustig, alle ruimte en het duin bijna voor mij alleen. Na het weekend gewerkt te hebben, moet ik dan effe rustig op gang komen. Zo bouw ik dan ook mijn training op. Rustig beginnen op makkelijk te rijden paden met naar het eind toe de klimmetjes, met als uitsmijter het pad door wat lokaal bekend staat als de zandkuil (Ligustervlak). Dat ligt er vaak erg mul bij, zelfs nu met vochtig, los  zand gaat het hier niet vanzelf. Maar zoals ik had verwacht, kom ik er goed doorheen en lukt het mij om het hele traject fietsend af te leggen. Dat is echt niet vanzelfsprekend, lange tijd heb ik dit niet gekund, gewoon niet voldoende kracht om door het zand te trappen. Dat ik het nu wel weer kan, geeft een hoop vertrouwen. Enerzijds in de progressie die ik maak, anderzijds en veel belangrijker, dat ik weer kan vertrouwen op mijn lichaam. Heerlijk.

Vandaag was van een heel andere orde. Na afloop van een gesprek met mijn coach José in ’s Graveland ben ik op de fiets naar huis in Limmen gegaan. Niet zo heel spannend, zo’n eind is dat niet en hoewel Amsterdam gepasseerd moet worden, is er altijd wel een leuke route te bedenken. Appeltje eitje, ware het niet dat het vandaag stevig waaide (wk 7) en bepaald niet koud was (11 oC). Het grootste deel van deze tocht had ik te maken met harde windvlagen van opzij. Schuin hangend op de weg, nog net niet in de berm. Dan maar de route aangepast en dwars door Amsterdam noord en Zaandam (oh joepie) om toch wat luwte te vinden. Als beloning een lekker bakkie bij het Zaans Hoekje en dan het laatste stukkie naar huis. En pas de laatste pak ‘m beet 4,5 km de wind in de rug. Weliswaar in de stromende regen, maar toch. Heb ik genoten van deze tocht? Nou nee, niet echt, maar straks op de berg heb je de omstandigheden ook niet voor het uitkiezen. Evengoed was de voldoening, thuis op de bank terugkijkend naar deze rit, wel héél erg groot!